PINNER in de kijker: Olena

Dag Olena! Stel jezelf eerst kort even voor.

Mijn naam is Olena en ik kom uit Oekraïne, Kiev. Momenteel woon ik in Dilbeek. Ik heb een zoon van 15 jaar en ik werk voor PIN sinds augustus 2022. 

 

En hoe lang woon je intussen in België?

Op 8 maart 2023 juist één jaar. 

 

Dus je kwam aan na de start van de oorlog. Hoe is dat voor jou verlopen?

Ik ben wel blij dat ik hier ben. Ook met het opvanggezin waar ik verblijf met mijn zoon. Ik ben blij dat mijn zoon bij mij is en met mijn plaats in de samenleving. Maar België stond wel niet in mijn lijstje van graag te verblijven landen *lacht*.

 

Heb je al plannen voor de toekomst?

Dat hangt af van verschillende factoren. Wanneer mijn contract bij PIN afgelopen is, ga ik eerst de taal leren. Ik ben hier intussen meer dan een jaar en mensen die na mij toekwamen, spreken reeds de taal omdat ze elke dag kunnen leren. Ik heb niet voldoende tijd om te leren. Ik begrijp slechts een paar woorden. Maar voor de rest heb ik totaal nog geen idee wat ik ga doen na mijn werkervaring bij PIN. 

 

Hoe zou je jezelf omschrijven in drie woorden?

Ok… dan denk ik aan energie, nieuwsgierigheid en spontaniteit. 

 

En hoe vertaalt die energie zich? Doe je bepaalde activiteiten?

Het gaat niet zozeer over activiteiten of sport. Ik heb het moeilijk om op één plaats te blijven. Ik moet altijd met iets bezig zijn, ook al is het iets nutteloos én weet ik van in het begin dat het nutteloos is *lacht*. 

 

"Het gaat niet zozeer over activiteiten of sport. Ik heb het moeilijk om op één plaats te blijven. Ik moet altijd met iets bezig zijn."

 

Kan je aan onze lezers uitleggen wat jouw takenpakket bij PIN is?

We verzamelen en groeperen informatie die we vervolgens voorstellen aan de Oekraïense vluchtelingen die hier verblijven. Dit betreft informatie over onder andere huisvesting, tewerkstelling en gezondheid. Deze informatie controleren we ook telkens op juistheid. We bereiden infosessies voor en maken presentaties. Daarnaast gaan we actief aan de slag met het spel ‘Wakosta?!’ (cfr. een budgetapp). Dit spel is eigenlijk ontwikkeld voor tieners in België. Maar de Oekraïners in België kan je eigenlijk een beetje vergelijken met de tieners hier: ze kennen de regels niet als het gaat over budget beheren. Dus daarom is het spel wel heel handig. Ik noem het ook wel een ‘survival game’. Ze leren aan de hand van dit spel om te gaan met geld. En dat werkt wel. Mensen die al langer in België wonen zijn er bijvoorbeeld beter in en winnen het spel. Hoewel het niet gaat over winnen of verliezen. Het is een spel om te leren.

 

"We verzamelen en groeperen informatie die we vervolgens voorstellen aan de Oekraïense vluchtelingen die hier verblijven. Dit betreft informatie over andere huisvesting, tewerkstelling en gezondheid. Deze informatie controleren we ook telkens op juistheid. "

 

Wat heb je geleerd sinds jouw start bij PIN?

Het werk dat ik hier doe is volledig verschillend van het werk dat ik in Oekraïne deed. Ik kan echter niet zeggen dat Oekraïense organisaties anders te werk gaan. In Oekraïne heb ik namelijk voor slechts één en dezelfde organisatie gewerkt, dus ik kan niet vergelijken. Ik werkte in het basisonderwijs. Wat ik nu doe, is inderdaad volledig anders. Het is een andere organisatie en de regels om te overleven zijn anders. Het is een goede, nieuwe ervaring. 

Als alles achter de rug is, ben ik van mening dat alle Oekraïners iets goed moeten meenemen van het land waar ze verbleven tijdens de oorlog. Om ons eigen land opnieuw te laten bloeien. Maar ik weet niet of het toepasbaar gaat zijn in Oekraïne.

 

"Als alles achter de rug is, ben ik van mening dat alle Oekraïners iets goed moeten meenemen van het land waar ze verbleven tijdens de oorlog. Om ons eigen land opnieuw te laten bloeien."

 

Wat zou jij meenemen naar Oekraïne?

Ik zou een soort van vrijheid meenemen. Ik kan mijn werk om middernacht doen, bij wijze van spreken. Als ik daar zin in heb. De flexibiliteit die je krijgt, is iets heel goed.
Wanneer ik vakantie neem, kan ik mijn werk gsm ook thuis laten. In Oekraïne moest ik altijd beschikbaar zijn. Ik kon elk moment gebeld worden, zelfs op zondag. Tot rust komen, was geen mogelijkheid. Er was geen work - life balance. Geen tijd voor vrije tijd. 

 

Over jouw vrije tijd gesproken: wat doe je buiten het werk? 

Op de eerste plaats heb ik twee honden. En twee schapen *lacht*. Eén hond komt van Oekraïne, maar die kwam later toe. We vertrokken eerst alleen, de hond bleef bij mijn ex-partner. We misten onze hond zo erg, waardoor ons opvanggezin ons een puppy cadeau deed. Later kwam onze hond van Oekraïne toe, waardoor we nu twee honden hebben.
Ik ga dus vaak wandelen met de honden. Daarnaast doe ik yoga, dat is niet perse voor mijn plezier maar eerder voor mijn gezondheid. Ik probeer ook te socializen. In Oekraïne deed ik dat heel veel, maar dat bleef binnen mijn cirkel van vrienden. Hier had ik geen vrienden, dus probeer ik nieuwe te maken. Voor mij is dat belangrijk. Sommige mensen zijn graag alleen, maar ik niet. Ik mocht al nieuwe mensen ontmoeten. We komen dan samen thuis of op café om te praten. 

 

"Sommige mensen zijn graag alleen, maar ik niet. Ik mocht al nieuwe mensen ontmoeten. We komen dan samen thuis of op café om te praten."

 

Doe je nog iets anders?

Wat vreemd is, maar misschien wel interessant om te weten: soms - wanneer onze omgeving of leefsituatie verandert - veranderen onze hobby’s ook. Ik ontdekte dat ik veel zaken niet meer graag doe die ik mijn vroegere leven wel graag deed. Ik hield bijvoorbeeld van koken en bakken, hier doe ik dat totaal niet. Ik weet niet goed waarom. Misschien omdat ik niet voldoende materiaal heb, misschien omdat ik niet in de stemming ben. Ik heb het nog geprobeerd, maar ik vond het niet leuk. Mijn zoon maakte hetzelfde mee. Hij was een grote fan van fietsen. Hij kon hele dag fietsen, van ‘s morgens tot ‘s avonds. Hier heeft hij drie fietsen, maar hij fietst totaal niet. We kregen de fietsen van het opvanggezin en hun vrienden, omdat ik gezegd had dat mijn zoon graag fietste. 

 

"Wat vreemd is, maar misschien wel interessant om te weten: soms - wanneer onze omgeving of leefsituatie verandert - veranderen onze hobby’s ook."

 

Vindt jouw zoon zijn weg in België?

Hij vond twee baby schaapjes in een veld in Dilbeek *lacht*. Daar draagt hij nu zorg voor. Daarnaast komt hij heel goed overeen met ons opvanggezin. Voorheen woonden we samen in een studio boven hun garage, maar sinds kort kreeg mijn zoon een slaapkamer in het huis zelf. Ik verblijf wel nog steeds in de studio. Maar hij bracht reeds van in het begin veel tijd door met het opvanggezin. We wonen dus beide wel nog op hetzelfde adres en mijn zoon komt ook vaak langs in de studio. 

 

Wat hield jouw werk in Oekraïne in? 

Ik heb mijn hele leven op een school gewerkt, in het basisonderwijs. In het begin was ik  lerares Engels. Nadien werd ik hoofdleerkracht Engels en de laatste negen jaren was ik adjunct-directeur. Ik maakte toen programma’s, controleerde testen en werkte samen met de andere collega’s op school. 

 

Mis je het?

Het administratieve gedeelte niet, maar wel het werken met kinderen. 

 

Hoe kwam je bij PIN terecht?

Het opvanggezin waar ik verbleef, deed heel veel vrijwilligerswerk. Zo namen ze mij mee naar het OCMW van Dilbeek. Omdat daar de Oekraïense vluchtelingen toekwamen en ze mij nodig hadden als een tolk. Daar ontmoette ik Ayham (cfr. een PINNER). Hij belde mij later op met de vraag of ik wou solliciteren. Ik heb geen seconde getwijfeld. Ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ook al spreek ik geen Nederlands, vind ik de ervaring die ik hier opdoe veel waardevoller en belangrijker. 

 

Welke ervaring vind je belangrijk?

Ik leerde verbinding maken op verschillende manieren met collega’s. Netwerken en contacten leggen. Dat vooral. 

 

Waar zie je jezelf staan binnen vijf jaar?

Ik vraag me af of elke Oekraïner deze vraag zou beantwoorden. Voor 24 februari vorig jaar wist ik wat ik ging doen de volgende ochtend, de volgende week, de volgende maand en de volgende tien jaren. Maar dan moet je leren dat plannen eigenlijk nog erger is. Want wanneer plannen volledig in het water vallen, ervaar je een soort van psychologisch trauma. En dan moet je stap voor stap leren te leven met kortere plannen. Je kan niet voorspellen wat er gaat gebeuren. Ik leef nu van dag tot dag. Zonder plannen. Ik voel dat dat beter is voor mij. 

 

"Je kan niet voorspellen wat er gaat gebeuren. Ik leef nu van dag tot dag. Zonder plannen. Ik voel dat dat beter is voor mij."

 

Wat is het verschil tussen de Olena van een paar jaar geleden en de Olena van nu?

Het belangrijkste verschil: dit is de Olena die zichzelf kent. Dat is iets wat we van onszelf eerst niet weten. In bepaalde omstandigheden gaan we op een bepaalde manier handelen en zien we geen ander pad. Maar dan verandert er iets en ontdek je nieuwe kenmerken van je karakter. Je ontdekt je ware ik. Raar dat dit gebeurt op je veertigste en niet op je twintigste *lacht*. 

 

Heb je nog een boodschap voor onze lezers?

Wees nooit 100% zeker van iets. Want op een dag ondervind je misschien dat je volledig fout was. 

 

"Wees nooit 100% zeker van iets. Want op een dag ondervind je misschien dat je volledig fout was."