Stage bij PIN? Souhaïla deelt graag haar ervaringen!

Dag Souhaïla! Iedereen is sowieso benieuwd naar wie je bent, dus je mag je kort even voorstellen.

Zeker! Ik ben Souhaïla, bijna 21 jaar (cfr. intussen verjaarde Souhaïla dus is ze 21 jaar), ik woon in Jette en studeer Sociaal Werk - afstudeerrichting Maatschappelijk Werk - aan de Co-hogeschool Odisee in hartje Brussel. In mijn vrije tijd hou ik ervan om met mijn kleine broertje (5) allerhande patisserie te bakken en dit dan samen met de familie op te eten. Er zit een groot leeftijdsverschil tussen mijn broer en mij, maar dat zorgt er wel voor dat we heel fusioneel zijn. Ik heb ook nog andere broers en zussen, maar met hen heb ik een andere band. We zijn in totaal met vier thuis waarvan ik de oudste ben.

"Er zit een groot leeftijdsverschil tussen mijn broer en mij, maar dat zorgt er wel voor dat we heel fusioneel zijn."

Naast gebak maken, doe ik graag aan speelpleinwerking. Ik ben animator en probeer toch elke zomervakantie aan speelpleinwerking te doen. Ik sta bij de kleuters en die doelgroep is echt wel mijn passie. Door kleine activiteiten te organiseren, worden kleuters super enthousiast en dat fascineert mij enorm. 

En die speelpleinwerking oefen je dan in Jette uit?

Ja, inderdaad. Eerst stond ik bij de kinderen van de lagere school. Ik heb dat even geprobeerd, maar vond die doelgroep wel een beetje moeilijk. Daarna heb ik mijn weg gevonden naar een speelpleinwerking in Jette die enkel kleuters opvangt. 

Hoe ben je eigenlijk bij PIN terechtgekomen?

Dit jaar volg ik voor mijn derde jaar stage. Mijn vorige stageplaats was in Brussel, maar op een bepaald moment deelden we niet meer dezelfde principes. Om die reden wou ik daar niet langer stage lopen. Ik was er zeker van bewust dat het een risico was dat ik geen nieuwe stageplaats meer zou vinden. Ook de corona pandemie maakte het er niet makkelijker op. Vele studenten hadden daardoor moeilijkheden om een stageplaats te vinden. Dus dat was een moeilijke periode voor mij, zeker in december. Toen waren het ook examens en had ik extra stress, omdat ik bang was dat ik mijn stage en dus mijn jaar niet kon afronden. Maar persoonlijk vind ik het moeilijk om in een organisatie terecht te komen waar je jezelf niet kan zijn en je geen vooruitgang kan maken. Ik kon dat niet aanvaarden en besliste daarom om niet te blijven op mijn vorige stageplaats. 

"Ik vind het moeilijk om in een organisatie terecht te komen waar je jezelf niet kan zijn en je geen vooruitgang kan maken."

Nadien maakte ik een lijst met alle organisaties waar ik interesse in had en PIN was daar eentje van. Via medestudenten hoorde ik regelmatig positieve feedback over PIN. Er werd vaak over gepraat en dat maakte mij wel nieuwsgierig. Door die nieuwsgierigheid heb ik voor PIN gekozen. Ik wou het uittesten en het gegeven dat jullie werken met ervaringsdeskundigen in migratie sprak me ook aan. Toen ik Joke (cfr. regioverantwoordelijke team Dilbeek) ontmoette, was dat voor mij een heel mooi moment. Er was meteen een klik en Joke nam me na ons gesprek direct aan als stagiaire. Van zodra ik wist dat ik een nieuwe stageplaats had, viel er een grote last van mijn schouders. 

"Via medestudenten hoorde ik regelmatig positieve feedback over PIN."

En je had al van PIN gehoord of heb je het echt via jouw medestudenten leren kennen?

In grote lijnen wist ik wat PIN was, maar niet tot in de details. Dankzij Joke leerde ik veel over PIN. Ook de site heeft geholpen, hoewel ik persoonlijk vond dat daar niet heel veel informatie op staat. Een beetje beknopt. 

Zijn er nog redenen waarom je voor PIN als stageplaats gekozen hebt?

Toch vooral door de medestudenten. 

En waren dat personen die reeds stage bij PIN hadden gelopen? 

Ja en ze waren daar heel enthousiast over!

Dus eigenlijk puur door mond-aan-mond reclame bij ons terechtgekomen.

Klopt. Ik had zelfs niet verwacht dat het mij ging lukken om bij jullie stage te lopen. Ik dacht gewoon “ik ga het proberen”. Van vorige stageplaatsen had ik namelijk al vaak een negatief antwoord - of zelfs geen - ontvangen, dus ik had de hoop al een beetje opgegeven. Wanneer na mijn gesprek met Joke zij dan meteen ja zei, kon ik echt wenen van blijdschap! Mijn bedoeling is namelijk om dit jaar af te studeren.

"Van vorige stageplaatsen had ik namelijk al vaak een negatief antwoord - of zelfs geen - ontvangen, dus ik had de hoop al een beetje opgegeven."

En dat zie je nog steeds zitten?

Dat hangt allemaal af van mijn bachelorproef (*lacht*). Die is gekoppeld aan mijn stage en gaat over sociale woningen. Ik behandelde de onderzoeksvraag “Welke strategieën hanteren sociaal werkers bij de ontoegankelijkheid van sociale woningen in de Vlaamse Rand”. 

Kan je kort samenvatten wat het besluit is van jouw onderzoek? 

Ik maakte eerst een literatuurstudie en ben vervolgens overgegaan tot de praktijk. Daarvoor ondervroeg ik verschillende sociaal werkers van de OCMW’s en LOI’s waarmee PIN samenwerkt, maar ook ervaringsdeskundigen (cfr. onze collega’s). Uit de interviews blijkt dat er bepaalde strategieën zijn, maar dat deze heel beperkt zijn. Er is niet erg een strategie die ervoor zorgt dat het woontekort gaat verbeteren. Dat is het een beetje in grote lijnen.

En wanneer weet je jouw resultaat? 

20 juni is de mondelinge verdediging. En die dag weet ik dan meteen of ik al dan niet geslaagd ben. Intussen probeer ik mij al wat voor te bereiden. Ik weet nog niet of ik meteen ga werken of nog zou verder studeren. Tijdens het uitschrijven van mijn bachelorproef heb ik het moeilijk gehad. Het was een zware periode voor mij en ik moest echt alles alleen doen. Op dat moment dacht ik “Ik ga stoppen met studeren en ga gewoon werken”. Maar nu dat alles achter de rug is, ben ik blij dat ik heb volgehouden en twijfel ik zelfs om misschien nog iets bij te studeren. Andere medestudenten, vrienden en zelfs familie raden mij aan om te proberen. Maar zelf ben ik wel bang. Moest ik een goede job vinden met stabiliteit, zou ik wel eerder daarvoor kiezen. En dan misschien iets studeren in avondschool.

Hoe zag jouw takenpakket bij PIN er uit? 

Ik kreeg de kans om kennis te maken met twee projecten. Dat was heel verrijkend voor mij, want zo kon ik van alles een beetje uitproberen. Mijn stage bestond uit een deel onthaalgesprekken en een deel project Vlaamse Rand (Versterken van het specifieke karakter van de Vlaamse Rand). Elke maandag en dinsdag werkte ik op het project Vlaamse Rand. In het begin van mijn stage belde ik voornamelijk mensen op, maakte ik rapportages en capteerde ik signalen. Vervolgens kreeg ik ook de kans om met Nouha (projectmedewerker team Dilbeek) focusgroepen voor te bereiden: mindmappen, ideeën bespreken, … . Ik heb ook geholpen met het uitschrijven van deze focusgroepen. Dit was een beetje moeilijk, maar ik heb het toch gedaan. Op donderdag en vrijdag voerde ik dan onthaalgesprekken met de nieuwe inwoners van Dilbeek. Ik mocht hen verwelkomen en uitnodigen voor een intakegesprek. 

"Ik kreeg de kans om kennis te maken met twee projecten. Dat was heel verrijkend voor mij, want zo kon ik van alles een beetje uitproberen."

Kan je kort uitleggen wat het project Vlaamse Rand juist inhoudt? 

Het project Vlaamse Rand is een project van drie jaar. Het doel van dit project is om signalen te capteren, te analyseren en uit te schrijven. Daarnaast verzamelen we bepaalde informatie die voortkomen uit de focusgroepen. Al deze data bezorgen we vervolgens aan het lokaal bestuur zodat er waar nodig aanpassingen en of verbeteringen kunnen uitgevoerd worden. Momenteel voeren we onderzoek uit binnen het thema onderwijs in Vilvoorde, vorig jaar ging het over het thema vrije tijd. Deze signalen komen van de inwoners met migratieachtergrond die reeds geholpen werden door PIN enkele jaren geleden. 

Een soort van opvolggesprekken dus?

Ja, klopt. Oh ja, daarnaast kreeg ik ook de kans om teamvergaderingen te leiden en verslagen te schrijven. Maar het tofste vond ik het organiseren van intervisies. 

En waarom vond je dat het leukste?

Dat is meer samen reflecteren en reflecteren doe ik zelf ook altijd met mijn studies. Dankzij de intervisies leerde ik echter in groep reflecteren, waar het op school eerder gaat over reflecteren als individu. Je voert gesprekken, debatten en werkt samen in groep. In het begin van stage was ik meer gefocust op het individu, dus vooral cliëntgericht. Maar maatschappelijk werk is meer dan dat en is daarnaast ook groepsgericht. Dankzij de intervisies heb ik een andere kant van het maatschappelijk werk leren kennen waarvan ik mij voorheen niet bewust was. Groepswerk spreekt me nu meer aan. 

Is er nog iets anders dat je hebt geleerd en zeker meeneemt? 

Ik heb veel geleerd dankzij PIN (*lacht*). Maar wat ik vooral nog heb geleerd, is om zaken los te laten. Als ik iets doe, moet alles perfect in orde zijn. Zoals bijvoorbeeld voor het interview van vandaag: ik had alles op voorhand uitgeschreven en voorbereid (*lacht*). Dankzij PIN heb ik echter geleerd dat je niet altijd perfectionistisch moet zijn. Té perfectionistisch kan een voordeel zijn, maar zeker ook een nadeel. Soms kan ik zoveel stress hebben, dat ik mijn stress onbewust doorgeef aan anderen. 

"Ik heb veel geleerd dankzij PIN. Maar wat ik vooral nog heb geleerd, is om zaken los te laten."

Was je in het begin bij PIN soms nog te perfectionistisch dan? 

Zeker en vast. In het begin van mijn stage dacht ik altijd aan mijn schoolopdrachten. Ik dacht constant na over hoe ik moest reflecteren, welke gebeurtenissen ik zou capteren, … en vroeg steeds hulp aan Joke (cfr. regioverantwoordelijke team Dilbeek). Joke zei mij echter van los te laten en creatief te zijn. Door alles perfect te willen uitvoeren, kan je groeikansen missen. En dat was in het begin zeker het geval. Maar naarmate de tijd vorderde, heb ik wel degelijk geleerd om zaken los te laten. Mede hierdoor miste ik niet alle groeikansen. 

Een goede leerles dus! Zijn er nog andere zaken dat je geleerd hebt?

Zoals ik daarnet zei, dacht ik in het begin vooral cliëntgericht (cfr. eerstelijnswerk). Het beleidswerk op tweede en derde lijn kende ik niet. Maar dankzij PIN en de vormingen die ik mocht volgen, heb ik een breder zicht. Een helikopterview over de drie lijnen: eerste -, tweede - en derdelijns werk. 

Welk moment blijft je echt bij?

Ja, onlangs volgde ik een Inspiratiedag over taalstimulatie (cfr. Inspiratiedag Vlaamse Rand: Taalstimulering Nederlands bij kinderen, tieners en jongeren in de vrije tijd) georganiseerd door vzw De Rand. Dat was voor mij een unieke ervaring. Ik had dat nog nooit meegemaakt. De Vlaamse Overheid, die grote gebouwen, … dat is echt een ver-van-mijn-bed show. En ik was daar als stagiaire tussen alle beleidsmakers, ambtenaren, … én blijkbaar zat ik dan zelfs nog naast de oprichter van PIN, Jo. We hebben een heel aangenaam gesprek gehad. 

Jouw stage is intussen bijna afgelopen. Zou jij PIN zelf ook aanraden aan je medestudenten? 

Dat heb ik al gedaan! (*lacht*). 

En waarom dan?

Ik raad PIN niet enkel aan aan medestudenten, maar ook aan vrienden en familie. Waarom? Omdat ik bij mezelf een verschil zie wanneer ik kijk naar het begin van mijn stage en naar nu. Tijdens een intervisie ging het op een bepaald moment over de grondwaarden van PIN. En één van die grondwaarden was ‘groei’. Op het einde van mijn stage is het zeer duidelijk dat PIN effectief meedenkt over de groei van een individu. En om die reden promoot ik PIN. Omdat ik zelf ook gegroeid ben. Zowel als maatschappelijk werk, als persoon. 

Ik had het er al even naar gepolst: heb je al een idee wat je in de toekomst wil doen? Wat zijn jouw ambities?

Afstuderen, mijn master behalen. Misschien werken op een aangename plek waar ik mezelf kan zijn. Maar echte ambities heb ik nog niet. 

We zijn aan de laatste vraag beland! Welke boodschap wil je graag delen met iedereen?

Ok, hier heb ik goed over nagedacht (*lacht*). Wat ik wil meegeven: wees jezelf, speel geen rol, geloof in jezelf, jouw capaciteiten en je talenten. En vergeet niet dat je iemand kan zijn in onze samenleving en jouw steentje kan bijdragen zodat we samen naar een betere en positieve richting evolueren. 

"Wees jezelf, speel geen rol, geloof in jezelf, jouw capaciteiten en je talenten."

Iets om bij stil te staan. Bedankt, Souhaïla!